Het belang van de reuk als zintuig wordt nogal onderschat. We hebben er niet eens een woord voor als we niet kunnen ruiken. Toch is ons reukorgaan erg bijzonder, omdat het in directe verbinding staat met de kleine hersenen, ons limbische systeem. Dat is het systeem dat honger, dorst, opwinding en emotie signaleert en opslaat. Geuren bepalen dan ook hoe we ons voelen. Geuren kunnen ook emoties en vroegere herinneringen activeren. Wie herinnert zich niet een tante of oma aan de geur van bepaalde planten die in huis of tuin stonden, etensgeuren of zeep of parfum die ze gebruikten.
Maar hoe werkt dit dan?
Als we een geur opsnuiven, botst deze eerst op het geurepitheel, dit weefsel bevat ongeveer 20 miljoen zenuweinden. De geur wordt getransmuteerd in een “zenuwboodschap” die daarna versterkt wordt door de geur-bol (bulbus olfactorius).
De zenuwboodschap passeert langs het reukkanaal en komt het limbisch systeem binnen waar je je begint gewaar te worden van geur.
Deze geur wordt eerst geanalyseerd door de amygdala en de hippocampus, die beiden een geheugencentrum in de hersenen zijn. Omdat dit opslagruimtes voor herinneringen zijn, spelen ze ook een belangrijke rol in emotionele reacties. Op dit punt, kan de geur een herinnering activeren, recent of langer geleden. De geurboodschap, of geactiveerde herinnering, passeert dan de hypothalamus die werkt als een regulator en relais station. De hypothalamus heeft de mogelijkheid de geurboodschap naar andere delen van de hersenen te sturen.
Daarom kunnen we bepaalde emoties voelen als we alleen maar een geur ruiken.
